Negen maanden

Het was best pittig tijdens de zwangerschap, in alle opzichten een wereld van verschil in vergelijking met de zwangerschap van Kaj. Gedurende de zwangerschap van Kaj was ik een fitte vitale gezonde vrouw. Gewerkt tot de laatst wettelijk mogelijk dag in mijn zwangerschap. Dat was nu wel anders. In zekere zin een soort van valse start, met een zwak lijf, amper met een millimeter lengte haar op mijn hoofd na de chemotherapie bleek ik wonderlijk genoeg ruim drie maanden zwanger begin mei. Iets wat we niet hadden kunnen voorzien, hopen of durven dromen. Er was ons immers zo op het hart gedrukt door zowel de artsen in Nederland als in Amerika dat we er ernstig rekening mee moesten houden dat een tweede kindje voor ons zeer waarschijnlijk niet meer weggelegd zou zijn door de chemotherapie die ik zou krijgen. Tijdens de revalidatie en herstel periode na de behandeling moest mijn lichaam wederom inleveren om een kind te kunnen laten groeien. Vooral de laatste paar maanden van de zwangerschap waren niet altijd even leuk. De laatste paar weken waren verre van leuk. Ik sliep amper, en had overal last van. Pijnlijke heupen en schaambeen met stip op nummer één. Ik voelde me een gevangene in mijn eigen lijf, en wenste vurig dat de baby zich eerder zou aandienen dan de uitgerekende datum. Helaas dat zat er niet in, na 40 weken zwangerschap begonnen de weeën in de nacht van 1 november. Rond 1:00 's nachts werd ik wakker, ik moest plassen en op het toilet voelde ik vage menstruatie achtige krampjes. Was het begonnen? Slapen lukte vanaf dat moment niet echt meer. De krampen zetten door, en in de uren die daarop volgden werden ze krachtiger en kwamen frequenter. Rond 4:00 besloot ik Marc te wekken. 'Ik denk dat je vandaag niet naar je werk zult gaan Marc', waren mijn eerste woorden tegen hem. 'Weet je het zeker?', vroeg hij. 'Je bent zo rustig, ik merk niets aan je', vervolgde hij. 'Ik probeer ook zo kalm mogelijk te blijven', zei ik met een glimlach. Opa en Oma Dee waren rond 5:00 bij ons thuis om Kaj op te vangen, zodat wij richting het St. Franciscus Gasthuis konden vertrekken. Daar aangekomen bleek rond 6:00 dat ik al 5 cm ontsluiting had. Rond 8:30 besloot de gynaecoloog mijn vlies te breken, in de verwachting de laatste centimeters sneller te doen ontsluiten Het ging vervolgens als een speer, ik mocht om 9:30 al persen. Negen maanden na thuiskomst uit Amerika is onze zoon en het broertje van Kaj geboren op 1 november 2013 om 10:11. Gevuld met trots zijn we op kleine wonder Dylan. Hollands welvaren; 54 cm en 3920 gram.

Kaj voelt zich zeer betrokken, en gedraagt zich als een trotse, maar bovenal heel lieve grote broer. Met alles wil hij meehelpen, de baby wassen, voeden, aankleden, knuffelen, kusjes geven, nog meer knuffelen en nog véél meer kusjes geven. Het herstel na de bevalling duurt, in vergelijking, langer dan destijds met Kaj. Gelukkig hadden we een super fijne kraamzorg. Kraamverzorgende Hannie was een waar geschenk de eerste week na de bevalling, en heeft ons goed geholpen. Op haar laatste dag gaf ze ons nog wat fijn advies mee; 'Wat stof op de vensterbank is helemaal niet erg. Het belangrijkste is dat je goed voor elkaar en jezelf zorgt. Op tijd eten en drinken, en elkaar voldoende liefde en aandacht geven, dan komt de rest vanzelf.' In het begin is enige vorm van ritme namelijk toch ver te zoeken, maar dan geeft niets. Ook dat komt vanzelf wel weer. Met een behandelde linkerborst was het tevens spannend of ik wel in staat zou zijn om borstvoeding te kunnen geven. De start was wat moeizaam, en de melkproductie kwam traag op gang. Dylan viel aanvankelijk rap af, en we moesten starten met bijvoeding. Totdat na een dag of vijf de melkproductie opeens toch goed op gang kwam, en Dylan snel in gewicht weer toenam. Links komt er nog altijd maar letterlijk een klein drupje melk uit. Na dik twee weken mijn linkerborst gestimuleerd te hebben met kolven, en Dylan geprobeerd te hebben aangelegd aan die kant heb ik me erbij neergelegd dat ik hem met mijn linkerborst niet kan voeden. Zondag avond 17 november voelde ik me niet lekker, een slap en een grieperig gevoel overviel me. 's Nachts zette dit door en voelde ik een pijnlijke harde plek onderin mijn rechterborst. Er schoten twee woorden door mijn hoofd; borstontsteking en borstkanker. De volgende ochtend heb ik meteen de huisarts gebeld en daarachteraan de mammapoli. Ik kon 's ochtends meteen terecht bij de huisarts, die was ervan overtuigd dat het een borstontsteking betrof en schreef antibiotica voor. De mammapoli had na overleg met de oncoloog terug gebeld en vertelde dat het verdacht veel klonk als een borstontsteking. Mocht ik twijfels hebben of de huisarts dan mocht ik altijd langskomen voor de zekerheid. Een fijne en geruststellende gedachte. Na drie dagen antibiotica kwam het keerpunt en begon ik op te knappen. Niet fijn een borstontsteking, best pijnlijk en jeetje wat voelde ik me belabberd. Het meest vergelijkbaar met een zware griep en koorts, maar zonder de verkoudheidssymptomen. Aan de andere kant was ik gek genoeg blij dat het een borstontsteking betrof. Zoals er terecht door de mammapoli gezegd werd; 'Een borstontsteking is hinderlijk, maar niet zorgerlijk!' Ik voel me uiteindelijk best trots dat ik in staat ben om Dylan volledig met maar één borst te voeden, en dat het nu zo goed gaat. Het kost iets meer tijd, aangezien ik hem wat vaker moet aanleggen, maar dat is de moeite dubbel en dwars waard. Er zitten veel voordelen aan het geven van borstvoeding. Het is goed voor moeder en kind. Een leuke website om te lezen heeft de titel '101 redenen om borstvoeding te geven'. http://www.borstvoeding.com/voorjebegint/motivatie/101reden.html
 
Kaj is in mijn eerste kraamweek ziek geworden. Buikpijn en overgeven. Heftig overgeven. De maandag na de geboorte van Dylan ging het niet goed met hem. Aanvankelijk dachten we dat het spanningen waren die eruit moesten. Onze hele gezinssituatie thuis was per slot van rekening overnacht plotseling drastisch veranderd. Mama lag opeens hele dagen op bed, en er was een baby bij in huis. Donderdag nacht was een dieptepunt, de hele nacht bleef Kaj maar overgeven. Zonder ook maar een druppel vocht binnen te kunnen houden bleef hij gal spugen. Alle alarmbellen gingen af. Op zo'n moment lukt het me bijna niet om kalm te blijven in mijn kop, en voel ik de hete adem van de neuroblastoom in mijn nek hijgen. Slapeloze nachten en buikpijn van de zorgen plaagden me. De volgende ochtend stond gelukkig al een afspraak bij de huisarts voor mijzelf om bloed te prikken, aangezien ik me nog steeds zo slap voelde. Ons eerste uitstapje buiten de deur als vierledig gezin zag er helaas wat minder rooskleurig uit dan ik gehoopt had. Kaj bleef spugen, zelfs in de wachtkamer van de huisarts. De huisarts had hem lichamelijk onderzocht en kon niets vreemds constateren. Geen afwijkingen waren er te voelen in zijn buik. Afgezien van alle ellende die Kaj heeft meegemaakt zei de huisarts heel terecht dat Kaj net als elk ander kind ook recht heeft op 'zijn kinderziektes' en een buikgriep op zijn tijd. De anti-misselijkheids medicijnen die werden voorgeschreven sloegen vrijwel direct goed aan, en Kaj knapte zienderogen op. De woensdag die daarop volgde, 13 november, stond een afspraak gepland met de kinderoncoloog voor de drie maandelijkse controles. De dag ervoor moesten we starten met het sparen van de 24 uurs urine. Dit maal voor het eerst een makkie, aangezien we deze grotendeels konden opvangen met behulp van het plaspotje! We zijn al een tijdje druk bezig met potje training. Helemaal zindelijk is Kaj nog niet, maar het plassen op gezette tijden gaat inmiddels vrij goed. De ochtend plas, het plasje voor en na het middag slaapje en voor het slapen gaan 's avonds lukt steeds beter. Hij vindt interessant, en is blij als het plasje op het potje is gelukt. Oefendagen in huis zonder luier resulteren helaas nog in héél véél ongelukjes, maar goed, de start is gemaakt zullen we maar zeggen.

De hemel is twee prachtige sterren rijker geworden. Dappere lotgenoten Isa* en Mara* zijn beide overleden op 8 oktober. Twee heerlijke meiden die ons pad hebben gekruist tijdens de behandeling van onze Kaj. Zij zijn, net als onze Kaj, één van de zes kinderen die te bewonderen zijn in de campagne 'Geef Leven' van Villa Joep. Hartverscheurend verdrietig dat deze kanjers de strijd tegen deze afschuwelijke ziekte hebben verloren. Onze gedachten gaan uit naar de ouders en familie leden van deze kinderen. De campagne 'Geef Leven' van Villa Joep is begin november 2013 in de media van start gegaan. Op 1 november was onze Kaj o.a. te zien op de gehele achterpagina van het NRC. 

De 20 seconden portret spotjes van de zes kinderen die hebben meegewerkt aan de campagne en de 30 seconden spot zijn al diverse malen te zien geweest op TV op de zenders SBS6, RTL, Ned 1, 2 & 3, Discovery Networks, RTV Albrandswaard, RTV Noord-Holland, Omroep Brabant, RTV Oost, www.telstar-online.nl en TV Rijnmond. In de kranten van NRC media, Wegener media, FD Mediagroep, alle locale dagbladen, Media Groep Limburg & Uitgeverij Gelderland. In het magazine J/M voor ouders in het december nummer, en in een artikel in het blad Fabulous Mama in editie 13 vanaf 21 november. Het zien van de spots blijft keer op keer heftig, confronterend, ontroerend en tegelijkertijd mooi om te zien. Ondanks de emotionele lading die het zien van de spots met zich meebrengt zijn we bovenal ongelooflijk trots dat de campagne deze welverdiende aandacht krijgt, en alle kanjers die eraan hebben meegewerkt, zowel voor als achter de schermen. We hopen dat de campagne veel nieuwe donateurs zal opleveren en/of nieuwe acties voor Villa Joep, zodat deze vreselijke ziekte de wereld uit geholpen kan worden!

http://www.geefleven.nl/gezocht.html

Met de kinderoncoloog is besproken dat Kaj 9 december wordt getest door een kinderfysio in het Sophia om te controleren hoe het ervoor staat met zijn motoriek. Een van de chemo's (genaamd vincistrine) die Kaj heeft gehad tijdens zijn behandeling kan de reden zijn voor een eventuele lichamelijk achterstand. Kaj wordt eind november deze maand 3 jaar, en kinderen van net 2 / 2.5 jaar rennen, klimmen, fietsen etc. hem er moeiteloos uit op de speelplaats. Rennen, zelfs langzaam rennen verricht hij toch wel op een opmerkelijke manier. Het lijkt eerder op een vreemd soort snelwandelen wat hij doet. We zijn blij dat een kinderfysio dit zal beoordelen, en indien nodig zal hij starten met fysio om zijn motoriek te verbeteren. Begin januari 2014 zal er tevens weer een gehoor test plaatsvinden om te beoordelen hoe het dan voor staat met zijn gehoor schade. Vandaag, 26 november, kwam het verlossende woord van de kinderoncoloog; de uitslagen van Kaj zijn goed. Kaj zijn derde controle ronde sinds thuiskomst uit Amerika na beëindiging van zijn behandeling is wederom goed, geen tekenen van neuroblastoom. Kaj zal daardoor deze maand op 29 november 2013 voor het eerst in zijn korte leven zijn verjaardag in goede gezondheid vieren. Wat een FEEST! In elke zin van het woord. Lang zal hij leven in de gloria! Dat er nog vele mogen volgen. Een groot contrast met de viering van zijn verjaardag in Amerika vorig jaar. We hebben er op dat moment het beste van geprobeerd te maken, maar terug denkend aan het moment was het alles behalve feestelijk. Kaj voelde zich ziek, ik voelde me ziek, de toekomst zag er erg onzeker uit, en bovenal waren we ver verwijderd van huis en haard en al onze dierbaren. Vele eerste keren zijn er gemaakt de afgelopen negen maanden. Waaronder onlangs Kaj zijn eerste Sinterklaas intocht in Oud-Beijerland afgelopen zaterdag 16 november. Kaj was diep onder de indruk, met als hoogte punt van die dag het moment dat Kaj van Sinterklaas persoonlijk een handje kreeg, en ik op mijn beurt daardoor van tranen ontroerd. Elke avond wordt er voor het slapen gaan vol overgave gezongen bij het zetten van zijn schoentje. Prachtige tekeningen worden er gekleurd voor de Sint, hoofd Piet en Amerigo. We kijken met veel vreugde uit naar de feestdagen in de komende december maand die we dit jaar in goede gezondheid mogen vieren met onze dierbaren. We wensen iedereen hele fijne feestdagen dagen toe!

Gezegend voelen we ons met deze twee heerlijk knullen Kaj en Dylan. Wat een rijkdom!