Eindelijk naar huis

Gisteren kregen we dan eindelijk na 35 dagen de verlossende woorden van de arts ´Jullie mogen naar huis.´ Letterlijk sprongen we een gat in de lucht, de verpleging aan het einde van de gang had door onze luidruchtige vreugden kreten deze boodschap ook feilloos meegekregen. Zo snel we konden hebben we de spullen ingepakt en onze auto volgepropt, dág kamer 49, en hopelijk tot nooit meer ziens! Rond 12:00 arriveerden we thuis, en konden we na vijf zéér lange weken gezamenlijk als gezin de drempel overstappen. Kaj heeft de hele weg naar huis, breeduit zitten glimlachen, denk dat de euforische stemming van mij en Marc voelbaar was tot ver buiten onze auto. Kaj heeft eerst een middag slaapje gedaan, en daarna zijn we vrijwel direct naar de kinderboerderij gegaan. Wat een heerlijk dag was het, met een voorzichtige zon op ons bol hebben we de schapen, kippen, varkens, konijnen en geitjes gedag gezegd in het bos. Een simpele maar heerlijke verse maaltijd bereid en vroeg naar bed gegaan met zijn allen. Wat slaapt je eigen bed trouwens opeens ook lekker met je man naast je. Hoe lastig Kaj met slapen in het ziekenhuis is, des te makkelijk thuis. Je legt hem neer, en hij is vrijwel direct vertrokken, heerlijk!

Marc heeft wel de vuurdoop gekregen betreft sondes plaatsen. In de afgelopen paar dagen heeft hij één maal in het ziekenhuis, en inmiddels al één maal thuis onder toezicht van de thuiszorg een sonde bij Kaj geplaatst. Het ging ontzettend goed, en ik ben dan ook zeer trots op mijn man! Nu moet ik het nog leren… Alles op zijn tijd zullen we maar zeggen.

Vandaag is de mal gemaakt waar Kaj in moet komen te liggen tijdens de bestralingen. Om 10:00 vanochtend werden we verwacht in de Daniël den Hood kliniek. Kaj heeft er gelukkig niets van meegekregen aangezien dit alles onder narcose heeft plaatsgevonden. Eenmaal goed wakker zijn we vanuit de Daniël meteen door naar het Sophia gereden om de naald uit het PAC te laten verwijderen. Bevrijd van het PAC naaldje terug naar huis, en de komende week soort van ´vrij´. Kaj heeft figuurlijk gesproken een flinke jas uit gedaan, en moet echt bijkomen. Mentaal en fysiek op krachten komen, wat het beste thuis lukt en met elkaar! We voelen ons erg gelukkig op het moment, de chemo´s zijn achter de rug, en we zijn weer even thuis met elkaar. Nu maar hopen op een beetje mooi weer, in ieder geval droog weer, zodat we naar buiten kunnen. Komende maandag moet het PAC weer aangeprikt worden, zodat de dag erop de dagelijkse bestralingen kunnen plaats vinden.